Syndrom Dorosłych Dzieci Alkoholików

Problem uzależnienia od alkoholu jest szeroko dyskutowanym tematem, który jest obecnie poruszany w wielu dziedzinach nauki. Jego szkodliwe skutki, w szczególności dla ludzkiego organizmu i zdrowia, są głoszone w profesjonalnej i ogólnie dostępnej literaturze i mediach. Psychologiczne i społeczne skutki akcentują negatywne skutki alkoholizmu, szczególnie dla osoby cierpiącej z powodu uzależnienia od alkoholu lub dla jego dzieci, dla których taki rodzic jest źródłem różnych komplikacji społecznych, psychologicznych i zdrowotnych.

Ale co dzieje się z dziećmi dorastającymi w rodzinie alkoholików? Co dzieje się z nimi w wieku dorosłym? Jacy ludzie z nich wyrosną?

DDA (dorosłe dzieci alkoholików) mają trudności z wykonywaniem zadań. W dzieciństwie, gdy rodzic pod wpływem alkoholu rozpoczął zadanie, jego wykonanie zajęło dużo czasu. Niezależnie od tego, czy miał przygotować kolację, czy zrobić remont pokoju. Dziecko często musiało zastąpić jego rolę (posprzątać, przygotować obiad, kupić) i zaniedbać  własne obowiązki takie jak np. przygotowanie do szkoły. Ten scenariusz jest następnie przenoszony na dorosłość. DDA uważa, że ??niczego nie można przegapić, że zadania tłoczą się na nim z każdej strony. Nie uczy się planowania, organizowania rzeczy, ponieważ trzeba było to rozwiązać w dzieciństwie w marszu, bez wcześniejszego planu, struktury.

DDA mają duży problem tak z mówieniem prawdy jak i z zaufaniem że inni im tej prawdy nie przekazują.  Okłamywanie stało się nawykiem, który bardzo trudno jest przełamać, ponieważ jako dzieci korzystali z tego, że nie mówili prawdy. W dzieciństwie było to takie kłamstwo, jak: ?Mama nie mogła przyjść na wywiadówkę, ponieważ była w pracy przez długi czas. Tata nie podpisał dzienniczka ucznia, ponieważ jest na delegacji ?. Jako dorośli uważają, że takie kłamstwo jest nieskuteczne i może prowadzić do problemów, ale nawyk pozostaje. Kłamstwo nie jest celowe, aby oszukać inną osobę. Ale DDA nauczyło się od dzieciństwa, że ??jeśli chce dopasować się do innych, musi ukrywać swoje negatywy (w przeszłości był to alkoholizm rodziców, teraz wszystko inne).

Zobacz również: Czy jestem uzależniony od alkoholu?

 DDA osądza się bez litości. Aby chronić swoje ego  przed oceną innych i działać zgodnie z ich koncepcją ?normalnego funkcjonowania?, używają ?kłamstwa? by zaciemnić niektóre sytuacje. Chcą, aby inni dobrze to ocenili. Podchodzą jednak do siebie znacznie bardziej rygorystycznie. Dobrze znają trudności życiowe i nauczyli się sobie z nimi radzić. To, czego nie znają, to radosne i beztroskie życie, z którym nie wiedzą, co robić. Nie wiedzą, jak się zachować kiedy sprawy zaczynają się rozwijać we właściwym kierunku, kiedy wyglądają i czują się lepiej, gdy w ich życiu zaczyna się układać paradoksalnie zaczynają odczuwać dyskomfort gdyż nigdy nie nauczyli się takiej sytuacji w której nie występuje napięcie. Dlatego podchodzą z niezadowoleniem do swoich udanych działań.

DDA ma problem z dobrą zabawą. Wynika to z modyfikacji ról, które musieli przyjąć w dzieciństwie. W dorosłym życiu podczas różnych spotkań i uroczystości mają duży problem by się zrelaksować i być spontanicznym,  są bardzo wyczuleni na różnego rodzaju uwagi czy nawet dowcipy pod ich adresem które nie są atakiem. Często się wtedy obrażają i czują zranieni.

DDA mają problem z intymnością. Relacje DDA z rodzicami często działały zgodnie ze wzorem ?Come to Me – Go Away?. Taka dwutorowa komunikacja jest nieuchronnie odzwierciedlona w przyszłych relacjach i wzorcach komunikacji. Nie wiedząc, jak to jest utrzymywać trwałą, codzienną, zdrową intymną relację z inną osobą, tworzenie jej jest bardzo bolesne i skomplikowane. Strach przed porzuceniem staje się przeszkodą w nawiązywaniu relacji. Problemy mogą również występować w rolach płciowych mężczyzn i kobiet. Kwestia seksualności jest tematem tabu w wielu rodzinach. W rodzinach z historią alkoholu dzieci nie miały okazji usiąść z rodzicami i rozmawiać ze sobą. Wiele innych tematów pozostaje im nieznanych.

DDA stale poszukuje i wymaga pochwał i zapewnienia. DDA stale szuka zachęty, ale nie jest w stanie z niej skorzystać. Szczególnie ważne osoby w ich sąsiedztwie muszą usłyszeć pozytywne opinie, a krytyka może im bardzo zaszkodzić. Wewnętrznie są bardzo krytyczni wobec siebie, często nie doceniają siebie i swoich wartości, a gdy coś idzie dobrze, przypisują to przypadkowi, zewnętrznym czynnikom sytuacyjnym.

DDA są albo wyjątkowo odpowiedzialne, albo bardzo nieodpowiedzialne. Problem polega na tym, że muszą być idealni. Jak już wspomniałem, są wobec siebie bardzo krytyczni  ?  Nie jestem idealna, jestem zero.  Jeśli nie jestem doskonały, zostanę odrzucony i porzucony. Wiem, że nie jestem idealny, ale jeśli spróbuję, nikt się nie dowie. Dlatego zostanę doskonałym pracownikiem, mężem, rodzicem, dzieckiem. Kiedy będę idealny, mój szef, rodzice, mąż, przyjaciele będą mnie kochać. Nieodpowiedzialność wynika z dwóch powodów. Albo jednostka odmawia odpowiedzialności, albo wyczerpała się jej moc i jest wyczerpana.

DDA są niezwykle lojalni, nawet jeśli ich lojalność jest niezasłużona. Ten czynnik jest w dużej mierze związany ze wspomnianymi już potrzebami, aby być wdzięcznym, być pozytywnie cenionym, kochanym. DDA uważa, że ??jeśli nie zrobią tego innym, to ich nie polubią.